Baina Kriskitin-sugea maltzurra etzen garai hartan edozeinek sartzen zion ziria, batez ere izarrek. Badakizue... zeruan egonda, beti distiratsu, nahiko harrotuta zeuden. Artizarra zen okerrena. Beti sugea irandu nahian:

-"Hutsaren hurrengoa zara; ez duzu hankarik, ez duzu eskurik..."

Sugearen ahulezia ikusirik, Ama Lurrak narrastiari laguntzea erabaki zuen: Bi hagin luze eta pozoina eman zizkion. Baina ez pentsa Artizarra kokildu zenik ez horixe!!... adarra jotzen jarraitu zuen:

-"Ez duzu inoiz bururik jasoko. Lurreko txerrikeriak batzen jarraituko duzu"

Burua ondo berotu zionean, sugeak kosk. Harrezkero Artizarrak eztu ikararik egin, geldirik dago, beti toki berberean.

Argi geratu zen Kriskitin-sugea arriskutsua zela eta izarrak asko apaldu ziren. Hala ta guztiz ere, ehiztariek sugearen atzetik jarraitzen zuten; makilaz, eskopetaz... Borroka horretan jende asko hil zen, baina alferrik...

Kriskitin-sugeari begirunerik etziotela ikusirik, Ama Lurrak mezu bat idatzi zuen zeruan. Artizarrari gainerako izarrei baino distira handiagoa eman zion. Begiratu zerura eta berehala ikusiko duzue. Kriskitin-sugearen aurrean arretaz ibili behar dela diosku.